عکاسی خیابانی

مردم همیشه در مورد فناوری، تکنیک‌ها و معیارهای سخت و قابل اندازه‌گیری دیگر بحث می‌کنند. پرتره‌ی خیابانی بي‌هوا برای من چیزی بیشتر از احساس، حساسیت، ترس، مشکلات، خوشحالی و حقایق دیگر است. من باید خود را با یک تقابل کامل روبه‌رو کنم و تماس نزدیکی با سوژه‌ی مورد علاقه‌ی خود برقرار کنم.

بايد یک کاراکتر جالب پیدا کنم. یک شخصیت عادی زیاد جذاب نیست. باید چهره‌های کاراکتر را پیدا کنم. افرادی که هر روز نمی‌بینم.

اغلب اوقات برای ثبت یک پرتره‌ی بي‌هوا از یک فرد تنها به اندازه‌ی کسری از ثانیه فرصت دارید. آن‌ها به شما نگاه می‌کنند و متوجه شما می‌شوند، یک واکنش وجود دارد. این واکنش غیرقابل پیش‌بینی است. بنابراین باید سریع باشید، زمانی که آن‌ها به شما نگاه می‌کنند عکاسی کنید و تا آنجا که ممکن است چندفریم از آن‌ها بگیرید.

می‌خواهم در مورد تخصص خود یعنی پرتره‌های خیابانی بي‌هوا بنویسم. این یک روش مستقیم و بحث برانگیز از عکاسی از مردم در خیابان است. افراد زیادی هستند که این کار را دوست دارند، ولی تعداد بیشتری نیز وجود دارند که نسبت به این کار علاقه‌ای ندارند. حتی بعضی افراد می‌گویند که این روش اصلا عکاسی خیابانی به شمار نمی‌رود.

یکی از مزیت‌های امروزه‌ی ما این است که حتی می‌توانیم ابتدا عکس بگیریم و بعد آن را به صورت سیاه سفید و یا رنگی ارائه دهیم. تصمیمی که چندان کار ساده‌ای هم نیست.

در عکاسی خیابانی، هرکس تکنیک و روش خود را دارد. نکته‌ای که برای یک عکاس خیابانی جالب است، ممکن است برای دیگری (عکاس خیابانی دیگری) اصلا جالب توجه نباشد. برای این که درک بهتری از تکنیک‌های موجود در عکاسی خیابانی داشته باشید، عواملی را که معمولا عکاسان خیابانی به نفع خود از آنها استفاده می‌کنند جمع آوری کرده‌ام و در این مقاله به شما ارائه می‌دهم.

در حالت ایده‌آل ما باید هرروز از خانه خارج شویم و سعی کنیم تا زیبایی‌های زندگی روزمره را شکار کنیم. جملاتی مانند: "به اندازه‌ی کافی وقت ندارم" یا "سرم خیلی شلوغ است" برای عکاسان بهانه تراشی بیش نیست.

یکی از راه‌های دیگر که کمک می‌کند هنگام عکاسی خیابانی انگیزه‌تان را حفظ کنید،کار روی پروژه‌هاست.

یکی از چیزهایی که من در عکاسی خیابانی بیشتر دوست دارم احساس از دست دادن تمام آگاهی‌ام از خودم هنگام عکاسی در خیابان است. من دیگر آگاهانه به خودم به عنوان یک موجود فکر نمی‌کنم بلکه احساس می‌کنم بدنم در خیابان‌ها ذوب شده و از لحاظ فیزیکی و روحی جزئی از محیطی که کشف کرده‌ام شده‌ام.

می خواهم به این فکر کنم که عکاسی خیابانی چیزی فراتر از پریدن از روی یک گودال آب است. یکی از معروف ترین “عکس های خیابانی” گرفته شده توسط عکاسی است که هرگز حتی خودش را به نام “عکاس خیابان” معرفی نکرد. من می خواهم در مورد موضوعی بنویسم که ابتدا به آن اشاره کردم: “عکاسی خیابانی” چیست؟ "اریک کیم"